INTRAMUNDI

Os alumnos de 2º de Bach. leron este trimestre INTRAMUNDI de Carlos G. Reigosa e fálannos sobre ela. Aquí tedes algunhas opinións:

Paula de 2º A conta que "se trata dun libro moi ben documentado e traballado por parte do autor, que se vale das súas personaxes para ir describindo a situación das diferentes clases sociais e dos diferentes bandos, republicano e falanxista, na Galicia do s. XX, tanto na preguerra como na posguerra.

Trata a evolución da vida dos habitantes de Tras da Corda, subdividíndoa en diferentes capítulos, cada un centrado nunha etapa en concreto (ditadura de Primo de Rivera, finais da II República e estoupido da guerra civil, posguerra con forte represión e, finalmente, a derradeira etapa do réxime franquista). Ao mesmo tempo o autor trata outros aspectos temáticos ademais do realista e histórico, incorporando elementos esotéricos, crenzas e supersticións.

Paréceme un libro en xeral doado de ler, que nos achega a esta época e que ao mesmo tempo inclúe datos sobre autores e persoeiros do momento, aínda que ás veces pode resultar algo pesado cando fai alusións a discusións políticas ou liante cando dá saltos temporais para contar outras accións do pasado das personaxes."

Sebastián de 2º A di: "Carlos Reigosa narra dunha maneira doada de entender que te leva a introducirte na historia de cheo, polo menos eu metínme dentro de Anxo e Saúl e compartía todos os seus ideais.

A obra gustoume moito pola súa estrutura e polos temas que trata: lévanos a través de gran parte da historia do s. XX en Galicia, amósanos e introdúcenos a súa opinión no libro, distinguindo entre personaxes "bos" e "malos" que se van enfrontando constantemente en todo o libro nas diferentes épocas.

Persoalmente gustoume moito o 3º capítulo por riba dos demais, xa que narra a historia como se fose unha novela policíaca, e o tema do que trata pareceume o máis interesante e intrigante de todos.

Saúl pareceume un personaxe moi interesante que busca a liberdade nas guerrillas, todo o contrario de Anxo, que desexa a liberdade pero é unha persoa máis paciente, que busca o desenvolvemento para a súa vila á súa maneira.

En conclusión, gustoume moito o libro por tres características fundamentais: a súa estrutura; o carácter, a intensidade e a forza dos personaxes e a súa historia,na que vai narrando as diferentes etapas da historia de Galicia."

Xaime de 2º A dinos o seguinte: "Este é un libro do que o autor pode sentirse orgulloso. Consta dunha base moi ben estruturada onde se ve con claridade como van evolucionando psicoloxicamente os personaxes e como loitan por progresar, vense moi ben diferenciadas as distintas clases e bandos (republicanos e falanxistas)..."
"Entre a acción principal vai metendo pequenas accións secundarias que fan referencia a temas históricos, ás supersticións da xente, etc..."
"Ao principio custa empezar a lelo pero logo engancha bastante, ademais de que resume todo o acontecido practicamente nos dous primeiros terzos do século XX en Galicia."

Mauricio de 2º A considera que Intramundi "é un libro un pouco difícil de ler, xa que hai moitos momentos nos que se nos contan varias historias de forma paralela, o que fai que un se perda con facilidade nalgúns casos. Non obstante, atopeino certamente interesante, xa que a situación política e social da época aparece moi ben representada. É sinxelo aprezar os contrastes entre a xente formada ou cunha forte ideoloxía e a xente do común, que vive a súa rutina con moitas menos preocupacións.

Tamén se nota bastante que o autor fixo un esforzo por retratar o pobo, a situación da época, etc... ata o máis mínimo detalle.

Gustaríame resaltar os capítulos 2 e 3, quizais os que se me fixeron máis pesados de ler, xa que trataban moito o tema da política. Inda así non estaban de todo mal, e quizais o que máis me interesou foi a historia de Saúl.

Concluirei dicindo que na miña opinión é un bo libro, aínda que considero que nalgúns aspectos é mellorable."

Cristina de 2º A dinos que "nesta novela poden verse todas as etapas polas que pasa Galicia dende a ditadura de Primo de Rivera ata o final do franquismo." "Intramundi é un libro moi interesante para poder entender e aprender sobre as diferentes etapas da historia de Galicia do s. XX", di ela. "Pero tamén é algo difícil de comprender debido a que conta varias historias e non te dás conta ao principio. A parte disto, a min gustotume moito".

Ángel de 2º A opina, pola contra, que "é un libro moi irregular, xa que ao lelo era moi fácil perderse nalgunhas partes e noutras non era doado de entender debido ao barullo que se montaba coas analepses. Pero, con todo, é un libro que me gustou porque é como se formase parte de Galicia,xa que isto seguramente ocorreu nalgúns pobos.Se tivera que poñer unha nota numérica poñeríalle un 7".

Samuel de 2º A di: "Esta novela foi unha das mellores que lin, aínda que ao principio non me espertara demasiado interese debido á trama do barco por parte do cura. Logo, cando seguín coa miña lectura interesoume máis. Unha trama viña a consecuencia da outra e está todo moi relacionado.

Outro aspecto interesante é a división en distintas etapas da historia e como se interrrelacionan os personaxes con cada época. Hai unha grande tensión recreada polas distintas mortes que se van producindo. Ademais disto, tamén aparece o tema amoroso que lle dá á obra sentimento.

Resumindo, gustoume moito e penso que é doado de entender."

MORGÚN

Samuel de 4º B dinos:

"é unha historia que ten compoñentes típicos para que guste a persoas da miña idade: un mundo fantástico e mitolóxico, personaxes épicos, etc.

O interese do lector mantense polo ritmo narrativo intenso e constante que incita a curiosidade por coñecer como continúa cada capítulo, e polo suspense que mantén ata o remate".

SOBREVIVES?

Irene Lamas de 4º C, ao finalizar o libro, deixounos a súa opinión:
"A obra gustoume bastante. Ten unha parte que resulta algo monótona e aburrida, pero a medida que avanza a obra vai aumentando a acción. A historia é unha especie de redacción sobre os pensamentos dun rapaz de dezasete anos, unha reflexión persoal. O feito de que un rapaz manifeste unha crítica da súa situación e da dureza da vida, paréceme interesante.
O vocabulario é fácil e doado de entender. Utiliza expresións moi coloquiais e palabras pertencentes ao "argot" xuvenil.
Teño que recoñecer que lin obras moito mellores pero esta tampouco está tan mal".

POLAROID

Helena de 4ºB dinos o seguinte:

"Realmente sorprende a realidade que mostra cada unha das historias do libro e os seus protagonistas. Non é unha obra monótona posto que todos os relatos contan unha historia diferente e con personaxes distintos.

Quizais os relatos sexan demasiado curtos e, ás veces, podemos quedarnos coa intriga do que realmente ocorrería se soubesemos o final".

CORREDORES DE SOMBRA

Xoán Xosé de 4º B

dinos que lle gustou moito este libro no que Clara Soutelo, a protagonista, conta o que ocorreu no pazo onde vive coa súa familia.

"É o libro en galego que máis me gustou", di X.Xosé.

CRIME EN COMPOSTELA

Alberto de 4ºC cóntanos o argumento da obra e dános a súa opinión sobre a mesma.

"Como di o título, na obra cóntase a historia dun crime. Un home aparece morto nunha rúa da cidade de Compostela e a súa amante acode ao periodista Carlos Conde para que a axude a descubrir ao asasino. Carlos contactará cun compañeiro seu do Seminario, Nivardo Castro, que traballa como detective, e este acabará por descubrir o culpable.

Gustoume esta novela por dúas cousas: porque grazas a ela coñezo mellor Santiago, e porque ten un moi bo argumento e sempre me gustaron as novelas negras, e esta é moi boa.

A BANDA SEN FUTURO

Olalla de 4ºC explícanos por qué decidiu ler este libro e danos a súa opinión para animar a outros lectores a lelo:

"O título do libro e o resumo da contraportada foron os que me fixeron escollelo. O título porque pode ser dun grupo musical e a min gústame moito a música, e logo no resumo vin que o tema vai enfocado cara aos adolescentes e pensei, ben, polo menos poderei opinar de algo relacionado con temas que me poden pasar a min. Tamén valorei o feito de que a novela transcorrese na actualidade, xa que así podía entender mellor a linguaxe que utilizaría a autora en referencia ás actividades dos protagonistas.

A novela transcorre aquí, nunha cidade de Galicia, e case podería pasar no noso instituto, e calquera dos personaxes poderían ser os meus compañeiros. En fin, pareceume interesante.

Conforme a ía lendo vía moitas das preocupacións típicas da adolescencia. O título xa é unha, o futuro. A esta idade non sabemos o que vai ser de nós, se estudaremos unha carreira ou non, se atoparemos traballo despois de facela...Hoxe en día ninguén ten claro iso, mesmo tendo unha verdadeira vocación, por iso no libro reflíctese o futuro como algo negativo, non ve a protagonista clara a súa saída. Pensamos: escollerei ben o que vou facer, equivocareime?... É todo un dilema. E ocorre aos 16 anos, xusto cando o que máis che apetece é pasalo ben, descubrir o mundo, o amor e o desamor, como lle ocorre a Carlota, porque do fracaso din que é de onde verdadeiramente se aprende.

Algo que tamén transmite a narración a través da protagonista é a importancia da imaxe, que nos vén marcada pola publicidade.

Finalmente tamén resaltaría o problema da incomunicación entre pais e fillos.

En resumo, a novela non só nos atrae pola súa lectura agradable senón que dá pé á reflexión, e creo, como di un dos personaxes que "o futuro non é algo que se vexa. Está agardando que o escribamos e ata que non o escribamos non o podemos ler (...) Unha parte do que nos pase ni futuro depende de nós."

Laura M. de 4ºC di:

"Penso que a obra está moi ben escrita, xa que é comprensible para todo o mundo e moi doada de ler. Considéroa entretida. Gústame a forma que emprega a autora para describir o estado de ánimo de Carlota e as súas experiencias na escola. É un libro que recomendaría para ler xa que non resulta pesado. É un dos libros que les por pracer en lugar de por obriga."

CONTA SALDADA

Ricard de 4º B dinos o seguinte deste libro:

"Gustoume a obra, en especial polas personaxes principais, Catuxa e Xermán, que son dous rapaces normais e correntes que da noite á mañá pasaron de seren nenos a seren adultos. A diferenza entre os dous ambientes nos que se moven as personaxes non é un impedimento para a súa boa relación. Xermán, ao final acaba preocupándose por Catuxa, mesmo arriscando a súa vida e matando a un home por ela."

Tamén me gustou pola linguaxe sinxela e actual utilizada polo autor, que é fácil de entender."

Raquel de 4ºC tamén leu este libro e di que "é unha das novelas que máis me gustou de todas as que lin. É entretida por ser de acción e non podes quedar coa intriga de que vai pasar. Tamén é fácil de ler xa que non usa cultismos nin dialectalismos."

Rubén de 4ºB opina o seguinte:

"A min gustoume o libro xa que é intrigante e moi emocionante. Ademais trata dos problemas da actualidade reflectidos en dou rapaces".

DOS ARQUIVOS DO TRASNO

Xosé Antonio de 4ºB que acaba de ler o libro, déixanos a súa opinión:

"Este libro gustoume moito porque non é sempre a mesma historia, senón que son historias totalmente diferentes. Ademais Rafael Dieste neste libro une o mundo da realidade e da lóxica co mundo da fantasía, e a forma de contalo e os temas das historias fan que o libro pareza moito máis próximo a nós.

Todos os contos xiran arredor dunha personaxe que sempre ten un momento de máxima tensión. Estas personaxes (nenos, mariñeiros, vagamundos...) amosan a sociedade galega daquel tempo.

Sorprendeume que nos contos sempre se falara da morte ou do mar. A morte (representada con ataúdes, suicidios...) é o tema máis repetido no libro e en segundo lugar está o tema do mar (barcos, mariñeiros...) quizais porque o autor naceu en Rianxo."

Iván de 4ºB di que "o libro é entretido e ten unha linguaxe fácil de entender. O autor mostra no libro as facetas da vida da época e retrata a Galicia rural do seu tempo.En resumo, o libro gustoume e recoméndollo ás persoas que cren que somos inferiores por utilizar a lingua galega en todos os ámbitos como fan noutras comunidades autónomas."

Xabier de 4ºB di que lle pareceu "unha obra moi entretida poruqe está composta por contos diferentes.O que máis me gustou del foi a forma na que o autor nos conta cada conto, introducíndonos nel mediante os personaxes. Estes personaxes soen estar caracterizados por unha tristeza que sofren ou ben pola morte ou abandono de alguén".

María de 4ºB di "a min a obra gustoume. Os relatos son amenos e interesantes e non utiliza unha linguaxe complicada. Unha pega que lle vexo é que son moios relatos e moi curtos e a min gustaríame máis se fosen menos relatos e máis longos".

CARTAS DE INVERNO

Iria de 4ºC dinos o seguinte:
"O libro gustoume moito. Pareceume doado de ler xa que ten un vocabulario moi axeitado para a nosa idade e non utiliza palabras excesivamente cultas ou pouco coñecidas. O libro logra manter a intriga que o caracteriza ata o final e transmite ao lector o sentimento de terror que senten os personaxes en numerosas ocasións. Ademais conta cun final inesperado e pouco común, non é como todos os libros que sempre acaban cun final feliz, non, remata sen que o lector saiba o que pasa cos protagonistas, como deixando a obra sen rematar. Eu recomendaríao."

Patricia de 4º B di:

"Gustoume moito o libro porque ata a última páxina vaise mantendo a introga e o misterio".

A COVA DAS VACAS MORTAS

Antía de 4º C recoméndanos a todos o libro de Jaureguizar:

"Gustoume moito porque narra a complicada vida dun mozo que ten unha nai traficante de marihuana e drogata. Apaixonoume a idea de como o rapaz coidaba do seu avó enfermo de Alzheimer. Púxome os pelos de punta saber que o avó filmaba películas nazis, porque estes fixéronlle moito dano á xente. Estou de acordo con Xoel en querer marchar da casa porque súa nai lle dicía que non traía máis ca gastos e problemas, e ela gastaba os seus cartos en beber e drogarse cos amigos.

Encantoume a historia de amor que hai entre Xoel e Iria, índa que ó principio non se levaban moi ben (pero os polos opostos atráense). Ó final Xoel cumpre o seu soño e vaise con Iria nun petroleiro."

AS REGRAS DE XOGO

Noemí de 4ºC recoméndanos a lectura deste libro de Ramiro Fonte.

"Gustoume moito o libro xa que os relatos son moi entretidos e porque me gustan moito os libros de suspense e de crimes.

Ramiro Fonte mantén a atención do lector e consegue describir unhas paisaxes e uns lugares moi propicios para cada escena ou cambio de escena. Todos son moi diferentes pero todos teñen en común o suspense e o crime.

Os relatos que máis me gustaron foron "Spione", "As regras de xogo", "O xogador no aire" e "Crónicas de xornal".

"Spione" e "As regras de xogo" gustáronme porque mestura o suspense, o crime e o amor. Ademais pódese ver moi ben a infedelidade ou os cambios que teñen os personaxes durante o relato nalgunhas escenas.

"O xogador no aire" e "Crónicas de xornal" encantáronme porque a historia é orixinal e diferente. Ademais non se espera o final do relato. Ás veces pérdeste no medio do relato, pero logo encóntraste e entendes perfectamente a historia.

Os personaxes de cada historia son moi orixinais e as súas características afectan moito nas súas accións e, incluso, no desenlace. Cada personaxe é único e Ramiro Fonte crea unha atmosfera chea de misterio que nos fai pensar sobre o que sucede."

A ESMORGA: A NOVELA E A PELÍCULA

Despois de LER A Esmorga e de VER a adaptación que fixo dela Gonzalo Suárez para o cine sobre un guión de Blanco Amor, algúns alumnos da ESO de 4º B e 4ºC déixannos as súas opinións:

Olalla de 4ºC dinos que

"Non hai que considerar que a película sexa unha recreación fiel do libro, xa que o director prescinde dos dous narradores e adaptou á película distintas pasaxes da novela que foron as que considerou máis impactantes para o cine.

A caracterización dos personaxes é positiva, deixando ver o mundo de miseria das clases baixas e a riqueza e a decadencia da fidalguía.

Boto en falta o narrador-protagonista, Cibrán, xa que coas súas aclaracións na novela, parece máis humano que na película, e ademais permítenos saber algo máis da súa vida e da vida das persoas que o rodean.

En conxunto, a historia dos esmorgantes é totalmente realista: os feitos que se narran son atemporais, é dicir, unha esmorga deste tipo pode ocorrer antes e agora; como vemos moitas veces nos medios de comunicación, moitas festas da fin de semana rematan traxicamente, e case todas debidas ao exceso de alcohol e drogas; por isto, vémola cercana, aínda que hoxe en día os "personaxes" sexan máis novos que os presentados, e non pertenzan a unha clase social baixa; agora isto non nos collería de sorpresa.

O relato é descarnado, pero fala da realidade que lles tocaba vivir a eles naquela época na que a maioría da xente carecía de posibilidades económicas, como é o caso dos tres esmorgantes.

Parece que Blanco Amor creou estes personaxes para poder representar a sociedade galega do derradeiro terzo do s. XIX e as grandes diferenzas que existían nela.

EU RECOMENDARÍA A SÚA LECTURA MÁIS QUE O SEU VISIONAMENTO."

Noemí de 4ºC di:

"Gustoume moito máis o libro, porque o autor non describe moito as escenas e deixa libre a imaxinación do lector. Ademais no libro pódese coñecer a historia enteira, xa que a película é un resumo. Tamén o final da película é desconcertante, porque non se coñece o que sucede. Pola contra, no libro si se sabe, aínda que se remarca que son rumores e que ao mellor non é verdade.

O que máis me gustou da película foi que se diferencia mellor o que di cada personaxe, xa que no libro ás veces pódelos confundir ou podes perderte nalgunha conversa. Ademais pódeste facer unha idea máis grande sobre o que se está a contar no libro.

Con todo, a min gustoume moito máis o libro. Despois de ler a historia a película decepcionoume un pouco, porque non me transmitiu nada, ao contrario do libro."

Helena de 4ºB opina que

"A película presenta un ambiente demasiado agobiante e estraño, mentras que na novela parece máis sosegado e algo máis tráxico. Ademais a novela caracterízase por un gran detallismo, algo que na película non se pode aprezar.

Penso que a película debería parecerse máis ao libro porque sería moito máis fácil decatarnos do que ocorre e onde ocorre a historia."

Xosé Antonio de 4ºB di:

"A película gustoume, aínda que penso que hai escenas que sobran e outras que serían necesarias, e que no libro aparece todo mellor contado.

Non imaxinaba así os personaxes; imaxinaba a Bocas maior que Milhomes e a este máis delgado, aínda que Cibrán si me parece que está ben representado porque aparece como unha persoa nova e moi tímida. Cibrán, ao igual que na película cumpre a súa palabra, nunca deixa só aos seus amigos e é sincero.

Da película o que non me gustou foi que non estivese ambientada en Auria e a trasladase a Asturias, apartando así a acción de Galicia e non aparece así con detalle a cidade de Auria."

Rubén de 4ºB opina o seguinte:

"A min gustoume máis o libro que a película, xa que detalla os distintos aspectos máis minuciosamnte, cousa que a película non fai."

Maria de 4ºB opina:

"A min a película pareceume un pouco aburrida, pero creo que é porque xa lera antes a novela e pareceume interesante e entretida."

Samuel de 4ºB di:

"O libro gustoume moito máis cá película tal vez porque xa tiña unha idea feita sobre os personaxes, os lugares, etc. e o film rompeuma, xa que introduce bastantes cambios; algúns deles, na miña opinión, non deberían ter sido introducidos."

Ricard de 4ºB di:

"Gustoume máis a novela, posto que eu ao ler o libro imaxinara as cousas doutra maneira, e ademais a novela transcorre en moitos máis lugares que a película.

Iria de 4ºC opina:

"Gustoume máis a novela porque conta as cousas de maneira máis detallada. Por exemplo, o que sucedeu no pazo dos Andrada vese máis claro na novela, na película non quedou moi claro, non se sabía se eran alucinacións, se era unha boneca..., non deixaba claro ese suceso.

O remate da película tamén resulta un pouco dubitativo: na novela, ademais da morte de Milhomes, cóntase a de Bocas e a de Cibrán, mentres que na película parece como se cortaran o final ou que quedara sen rematar.

Na miña opinión a novela é máis explicativa e máis detallada; nela as cousas son máis doadas de entender."

Alberto de 4ºC di:

"Gustáronme as dúas, tanto a novela como a película, aínda que por outra parte, creo ue na película se pode aprezar mellor o ambiente hostil e duro no que se moven. Pero, por outro lado, creo que o final queda moito máis claro na novela con respecto á morte de Milhomes mentres que no caso de Cibrán nin na novela nin na película se pode saber con absoluta certeza."

Irene L. de 4ºC opina que

"A novela gustoume bastante, xa que nela se suceden unha seire de accións que chaman a atención do lector. Mais, cabe dicir, que a película decepcionoume un pouco, pois non había esa claridade na descrición dos feitos. Non obstante, a caracterización dos personaxes da película adáptase moi ben ao libro, pero falta esa sensación de pesadume, de tristura, que contrasta co bo humor que posúen os protagonistas (nas máis das veces). Para o meu gusto está mellor a novela cá adaptación cinematográfica."

Clara de 4ºC di:

"A adaptación do libro á película está bastante ben. O que eu cambiaría sería algunha escena demasiado violenta, polo demais está aceptable, aínda que prefiro o libro porque nel se reflicten as cousas dende o punto de vista dun personaxe e é como se estiveses na súa pel, e iso é algo que na película non se pode conseguir."

Laura de 4ºC di:

"O libro en xeral pareceume entretido. Por un lado ten unha lectura doada, xa que está elaborado cun vocabulario sinxelo. Por outra parte, ao cambiar constantemente os lugares e os feitos, e non centrarse na descrición de lugares nin enrevesarse con historias paralelas, pareceume un bo libro. É un libro que podes ler por gusto máis que por obriga."

Darío de 4ºB opina:

"A obra gustoume moito, xa que se mantén a intriga ata o final, e é entretida. Aparecen expresións con humor durante toda a novela e a descrición dos lugares que visitan as persoas é moi detallada. Tamén me gustou a cantidade de cousas que ocorren inesperadamente, sobre todo ao final, que resultou bastante tráxico. O único inconvinte é o léxico, xa que hai bastantes palabras que non se usan actualmente, aínda que se pode deducir o significado facilemente. Pero non podo dicir o mesmo da película, xa que, en realdade, decepcionoume un pouco, en comparación co libro."

Cristina de 4ºB di:

"Gustoume moitísimo máis ver a película, xa que hai detalles que cando lin a novela non me percatei e coa película entereime. Pero, por outra parte, a novela dá máis detalles acerca dos personaxes, que a min me parece fundamental."

Andrés de 4ºB di:

"En principio a película é fiel ós personaxes e feitos que se narran na obra de Blanco Amor. Os actores fan ben o seu papel e caracterizan ó personaxe que está a interpretar como aparece indicado no libro. A novela e máis a película gustáronme. A novela é fácil de ler e entender. A película, ao parecerse e seguir a novela, é entretida e fácil de comprender."